Decyzja o podjęciu się własnej psychoterapii nigdy nie jest prosta. Wiąże się z obawą, lękiem a czasem nawet wyparciem – przecież nie jest tak źle, żeby prosić o pomoc. Wiele osób nawet, jak już podejmie inicjatywę i zacznie szukać specjalisty, wycofuje się, gdy usłyszy o nurtach terapeutycznych. Z uwagi na to, że jest ich sporo, niektórzy ludzie mają problem z wybraniem czegoś dla siebie. Pojawiają się wątpliwości i obawa, że wybór trafi na terapię, która nie będzie dla nas odpowiednią formą pomocy. Aby rozjaśnić Wam temat nurtów psychoterapeutycznych poniżej znajdziecie opisy tych najbardziej popularnych.
PSYCHOTERAPIA POZNAWCZO-BEHAWIORALNA (CBT)
Jest to terapia krótkoterminowa – może trwać od kilku tygodni do pół roku. Zakłada, że każdy z nas spostrzega świat według pewnych schematów i wyuczonych wzorców, które nie zawsze oddają jego rzeczywisty obraz. Celem tej terapii jest zwrócenie uwagi klienta na jego powtarzające się błędne wzorce myślenia, które deformują odbiór informacji. Klient wraz z psychoterapeutą uczy się zastępować je bardziej konstruktywnymi sposobami interpretowania danych sytuacji. Warto wspomnieć, że psychoterapia poznawczo-behawioralna skupia się w większej mierze na tym, co dzieje się tu i teraz – oznacza to, że psychoterapeuta będzie pracował ze swoim klientem nad jego aktualnym sposobem myślenia zamiast skupiać się na przeszłości. Celem jest także rozwijanie umiejętności, które później pozwolą danej osobie prawidłowo obierać różne bodźce oraz przystosować się do nich. Ten rodzaj terapii bardzo często wybierany jest przez osoby doświadczające zaburzeń lękowych.
PSYCHOTERAPIA PSYCHODYNAMICZNA
Ten typ terapii odnosi się do działań długoterminowych i skupia się na naszej podświadomości oraz na przepracowaniu wydarzeń z przeszłości. Nurt psychodynamiczny zakłada, iż aby poczuć się lepiej musimy uświadomić sobie tłumione emocje czy też konflikty, przepracować sytuacje z przeszłości, które spowodowały u nas cierpienie. Oprócz tego, kładzie nacisk na dostrzeżenie swoich często nieuświadomionych pragnień, fantazji, które mogą wywoływać w nas lęk. Podstawowym pojęciem w terapii psychodynamicznej są mechanizmy obronne – czyli wszelkie działania, wykonywane przez nas podświadomie oraz mające na celu ochronę organizmu np. przed silnymi emocjami. Jedne z nich są konstruktywne, inne z kolei uważane za niedojrzałe. Celem terapeuty psychodynamicznego jest zwrócenie uwagi na mechanizmy naszego zachowania oraz wypracowanie bardziej dojrzałego sposobu reagowania. Jedną z technik wykorzystywanych przy tej terapii jest metoda swobodnych skojarzeń, które mogą ujawniać nasze ukryte potrzeby i instynktowne pragnienia.
PSYCHOTERAPIA HUMANISTYCZNA
Nurt humanistyczny zakłada, że zachowanie człowieka determinowane jest przez potrzebę rozwoju i dążenie do zaspokajania własnych potrzeb, a nasze złe samopoczucie pojawia się w wyniku niezaspokojenia ich. Np. jeżeli nie czujesz się bezpieczny/a, nie jesteś w stanie rozwinąć swojej relacji z kimś bliskim. Psychoterapia humanistyczna zwraca uwagę na to, że najważniejsze są aktualne przeżycia klienta, które utrudniają jego rozwój i osiąganie celów życiowych. Psychoterapia humanistyczna kładzie nacisk na "poszerzenie" świadomości danej osoby oraz dąży do konfrontowania klienta z jego egzystencjonalnymi problemami. Jej podstawą jest skupianie się na człowieku, jako na podmiocie – każda osoba jest inna i nie da się jej zachowania wyjaśnić jednym mechanizmem. Zazwyczaj są to różnego rodzaju komplikacje różnych przeżyć i emocji, dlatego, aby zrozumieć klienta należy go dokładnie poznać.
TERAPIA SYSTEMOWA
Nurt systemowy zakłada, że zachowanie człowieka można zrozumieć jedynie wtedy, gdy zestawi się je ze środowiskiem, w jakim żyje oraz pozna system, do którego należy (np. jak wyglądają relacje rodzinne, wzorce zachowań). Mówiąc prościej chodzi o kontekst – łatwiej będzie nam zrozumieć zachowanie danego człowieka, gdy poznamy okoliczności, w których się ono pojawia. Koncepcje systemowe odniosły sukces w leczeniu relacji rodzinnych – problemy z komunikacją między jej członkami, przejmowanie ról rodziców przez dzieci itp. Celem tej terapii jest przede wszystkim zaznaczanie granic i określenie ról poszczególnych członków rodziny. Psychoterapeuta systemowy będzie kładł nacisk na usprawnienie komunikacji, zmianę zasad, które nie wpływają pozytywnie na system, jakim jest rodzina czy też zmianę relacji emocjonalnych między członkami rodziny.
Na koniec chciałabym dodać, że czasami trudno jest nam podjąć decyzję, który nurt będzie dla nas odpowiedni, ale pamiętajcie, że co byście nie wybrali, to i tak będzie to dobry krok. Dodatkowo, jeżeli obawiacie się czy Wasz problem jest "wystarczający", aby skorzystać z pomocy specjalisty odpowiedź brzmi: tak, jest wystarczający. Psychoterapia jest dla każdego, ponieważ zdrowie psychiczne dotyczy nas wszystkich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz