30 marca

Choroba afektywna dwubiegunowa - między manią a depresją

Choroba afektywna dwubiegunowa

Wśród zaburzeń emocjonalnych, które dotkliwie utrudniają funkcjonowanie, znajduje się choroba afektywna dwubiegunowa. Jest to przewlekła i nawracająca choroba psychiczna, charakteryzująca się występowaniem podwyższonego nastroju, wzmożonej aktywności (epizody manii/hipomanii) i obniżonego nastroju, wyraźnego spadku energii (epizody depresyjne). Typowe dla tego schorzenia jest powracanie do stanu zdrowia pomiędzy nawracającymi epizodami. Jak można się domyślić jest to ciężka choroba, ponieważ osoby cierpiące na to zaburzenie zdają sobie sprawę, że prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia epizodu manii czy depresji jest bardzo wysokie.

Na czym dokładnie polegają te epizody? Element depresyjny w chorobie dwubiegunowej oprócz obniżonego nastroju charakteryzuje się tym, że często pojawia się nadmierne objadanie się oraz ciągła senność. Epizody depresyjne utrzymują się zwykle dłużej niż maniakalne. Osoby w tym stanie nie mają ochoty na podejmowanie jakichkolwiek aktywności, izolują się a ich główną emocją staje się smutek. Zwróćcie uwagę jak idealne warunki do pogłębiania tego typu zaburzeń stworzyła pandemia. Niestety wszelkie komunikaty płynące z zewnątrz o tym, aby pozostać w domu i nie spotykać się z innymi osobami totalnie nie sprzyjają remisji choroby. Kolejnym charakterystycznym epizodem dla zaburzeń dwubiegunowych jest epizod maniakalny. W potocznym języku istnieje powiedzenie „mieć manię na punkcie czegoś”, jednak czy tak naprawdę wiemy, co to znaczy? Objawem jest podwyższony, euforyczny nastrój, niektóre osoby nie potrafią zahamować swoich myśli, ponieważ pojawiają się one bardzo szybko. W tym stanie często występuje bezsenność. Pacjenci podejmują się przeróżnych aktywności, zazwyczaj w nadmiarze, czują, że nie mają przed sobą żadnych barier i mogą wszystko. Brzmi nieźle nie? Można by się zastanawiać o co mi chodzi, przecież każdy chciałby mieć tyle energii i być produktywnym. No i jak zawsze w tym miejscu muszę powiedzieć tak, ale… epizod maniakalny ma mnóstwo negatywnych skutków. Podkreślmy, że taki nastrój utrzymuje się średnio do 4 miesięcy. Zazwyczaj pojawia się nagle, bez żadnej przyczyny. Wyobrażacie sobie nie spać praktycznie przez 4 miesiące? Nie od dziś wiadomo, że sen wpływa na zdrowie naszego organizmu. Tak skrajnie zaburzony rytm snu może powodować liczne dolegliwości fizyczne jak i psychiczne np. obniżona zdolność zapamiętywania. Co jest jeszcze ważne, mania nie jest typowym przeciwstawieństwem depresji. Osoby przeżywające stan manii często bywają rozdrażnione. Mają bardzo wysokie ambicje, jeżeli coś im nie wyjdzie reagują frustracją a nawet wybuchają płaczem. Część osób będących w stanie maniakalnym nie dostrzega konsekwencji swoich planów – nagle wydają wszystkie pieniądze na zakup mebli, angażują się w hazard, część z nich pije nadmierne ilości alkoholu. Ich myśli są tak bardzo „napędzone”, że ciężko im racjonalnie podejść do danej sytuacji. Myślenie takich osób często bywa skrajne – albo coś jest idealne albo beznadziejne, sąsiedzi przyjaźni albo najwięksi wrogowie. Podczas tego stanu niektóre osoby nadmiernie angażują się w różne działania – potrafią w pracy przyjąć na siebie zbyt dużo obowiązków, organizują spotkania, zmieniają ciągle partnerów seksualnych. Taki tryb życia jest bardzo wyczerpujący. Prowadzi jedynie do wycieńczenia organizmu. W mojej pracy poznałam pacjentkę, która w okresach manii ciągle piecze ciasta dla wszystkich w ośrodku oraz przynosi swoje przepisy. Zdarza jej się również ubrać niestosowanie do pory roku. Wspominałam Wam o tym, że gdy pacjent jest w manii jego tok myślenia jest przyśpieszony – u tej Pani był na tyle zaburzony, że dopiero po zwróceniu jej uwagi na objawy zauważyła, że jej stan jest charakterystyczny dla manii. Inna pacjentka z kolei nie jest w stanie wyhamować swojej mowy – ciągle komentuje różne sytuacje, wtrąca się w wypowiedzi innych oraz wykupuje ze sklepu wszystko, co tylko jest na promocji. Dopiero po ustaniu tego epizodu zauważa, że jej zachowanie było dość skrajne.

Zazwyczaj depresja dotyczy w większej mierze kobiet. Ciekawe jest to, że choroba afektywna dwubiegunowa pojawia się zarówno u kobiet jak i mężczyzn tak samo często. Niestety w większości przypadków jest chorobą nawracającą, niestabilną i wymagającą ciągłego leczenia a w skrajnych przypadkach hospitalizacji. Są jednak lżejsze warianty tej choroby, kiedy to osoba chora zamiast epizodu manii odczuwa epizod hipomanii (objawy manii są słabsze i w mniejszym stopniu utrudniają codzienne funkcjonowanie). Zdarza się wtedy, że niektóre osoby mogą osiągnąć różne sukcesy, ponieważ odczuwają podwyższoną chęć działania. Dobrą informacją jest też fakt, że z czasem trwania choroby i regularnym stosowaniem farmakoterapii częstotliwość i intensywność epizodów słabnie. Dodatkowo pacjenci uczą się rozpoznawać objawy, zwiększają wiedzę na temat tej choroby, co daje im szersze pole widzenia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Copyright © 2014 Szczerze Mówiąc , Blogger